Neurologia dziecięca w poradni neurologicznej Gustav – osiedle Marina, na warszawskim Mokotowie

Neurolog dziecięcy zajmuje się profilaktyką, diagnozą oraz leczeniem schorzeń układu nerwowego, w skład którego wchodzą nerwy obwodowe, rdzeń kręgowy i mózg oraz wszelkimi zaburzeniami nerwowymi towarzyszącymi chorobom, którymi zajmują się inne dyscypliny medyczne.

Neurologia dziecięca jest samodzielną specjalizacją medyczną, co oznacza, że lekarz tej specjalności zajmuje się wyłącznie dziećmi, a kompetencje neurologa diagnozującego dzieci i dorosłych są nieco inne.

Studia specjalizacyjne w neurologii dziecięcej kończą się państwowym egzaminem specjalizacyjnym złożonym z części teoretycznej i części praktycznej. Lekarze w trakcie specjalizacji biorą udział w licznych kursach i stażach kierunkowych, przygotowując się do pracy z dziećmi w różnych grupach wiekowych – także z noworodkami i niemowlętami.

Diagnoza neurologiczna niemowlęcia

Diagnoza neurologiczna niemowlęcia jest konieczna, gdy:

• istnieją znaczne obciążenia wywiadu ciążowego (ciąża zagrożona, ciąża mnoga, kobieta przechodziła w ciąży infekcje),
• w trakcie porodu doszło do powikłań (niedotlenienie, zamartwica),
• dziecko urodziło się przedwcześnie,
• dziecko miało niską wagę urodzeniową,
• dziecko dostało małą liczbę punktów w skali APGAR,
• zauważamy nieprawidłowe napięcie mięśniowe (zbyt małe lub zbyt duże),
• zauważamy asymetrię ciała bądź przyjmowanie postawy odgięciowej,
• dziecko mimo ukończenia kilku tygodni życia nie interesuje się otoczeniem,
• dziecko jest drażliwe i niespokojne, a nie ma po temu żadnych powodów.

W ramach diagnostyki lekarz neurologi dziecięcej podejmuje następujące kroki:

• przeprowadza pogłębiony wywiad z rodzicami (szczegóły przebiegu ciąży, przebyte przez dziecko choroby, epizody drgawek gorączkowych, urazy głowy, neuroinfekcje; zachowania malucha – np. pozycja snu, niepokojące odruchy),
• przeprowadza badanie fizykalne dziecka (ocena obwodu, kształtu i symetrii czaszki, stanu ciemiączka i szwów czaszkowych),
• sprawdza prawidłowość odruchów bezwarunkowych, odruchów głębokich oraz odruchów specyficznych dla wieku,
• może zlecić dodatkowe badania jak np. USG przezciemiączkowe.

Diagnoza neurologiczna starszego dziecka

Do neurologa trafiają dzieci i młodzież, u których pojawiają się migreny, napady padaczkowe, zaburzenia snu, ruchy mimowolne (tiki, drgawki, stereotypie), zaburzenia chodu i płynności ruchów, zaburzenia lękowe czy trudności w nauce i koncentracji uwagi. Neurolog, prosząc o wykonywanie rozmaitych ćwiczeń i sekwencji ruchów, bada odruchy, postawę oraz sposób poruszania się dziecka oraz ocenia czynności nerwów czaszkowych, objawy oponowe, siłę mięśniową i odruchy ścięgniste.

Wizyta u neurologa dziecięcego może być konieczna w toku diagnostyki psychologiczno-pedagogicznej, może się też zdarzyć, że to neurolog zleci konsultacje u psychologa. Czasem diagnostyka neurologiczna wymaga przeprowadzenia dodatkowych badań laboratoryjnych oraz dodatkowych badań neurologicznych, taki jak: EEG, tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny. Konieczne może być także wykonanie RTG czaszki i kręgosłupa.

Dobry neurolog dziecięcy współpracuje z takimi specjalistami jak:

• fizjoterapeuta (m. in. w ramach rehabilitacji nieprawidłowości wynikających z urazów okołoporodowych i mózgowego porażenia dziecięcego czy zaburzeń napięcia mięśniowego i asymetrii ułożeniowej noworodków i niemowląt)
• psychiatra i psycholog (m.in. w ramach terapii zaburzeń zachowanie i emocji, ADHD, zespołu Touretta)
• neurologopeda (m. in. w ramach leczenia zaburzeń mowy)
• neurochirurg (m.in. w ramach diagnozowania i leczenia nabytych urazów mózgu, wodogłowia, przepukliny rdzeniowo-kręgowej)
• genetyk (w ramach diagnostyki i rokowań co do przebiegu chorób wrodzonych)